Zo net voor Pasen leek het me leuk om alle paaseitjes uit mijn boek Sappelen eens op een rijtje te zetten. Er zitten namelijk best veel verborgen verwijzingen in. Ook is mijn boek stiekem behoorlijk gestructureerd. Daar zal ik ook wat over vertellen.

Tijdens het schrijven van het boek heb ik veel discussies gehad met mijn schrijfcoach Nanda.
Hoe moet dat nou met al die personages van jou? verzuchtte ze dan. Het zijn er veel teveel.
Maar het is nu net de bedoeling dat de lezer samen met Ruth het spoor bijster raakt, wierp ik dan tegen. Al die banen, al die mensen. Dat IS ook teveel om te verwerken.

Om de boel een beetje behapbaar te houden heb ik het verhaal zich laten afspelen binnen een strikt raster.
Zeven banen, zeven jaren. Elke baan begint op 1 januari en eindigt op 31 december.

Hoofdpersoon Ruth is vernoemd naar Ruth Leavitt uit de Andromeda Strain, een deskundige knorrepot die haar vrouwtje staat in een omgeving met verder alleen maar mannen.
De namen van haar chefs lijken op elkaar, dat geeft de lezer wat houvast. Arnoud, Arno, Aart, August, Arend, Arnold.
De pompeuze bedrijfsnamen zijn allemaal geleend uit de reality-serie The Apprentice.
Haar opgeblazen eerste chef kon gewoonweg geen andere achternaam krijgen dan Bral.
De naam August Dunning verwijst naar de domme August en naar het Dunning Kruger-effect.

De tobberige Carry van Bruggen en haar boek Heleen, de recalcitrante Hermine de Graaf en Daria, de absurdistische Jessica Powell, de talige misverstanden van Deborah Tannen; niet alleen hun werk maar ook hun namen heb ik gebruikt.
William Gibson is een held van me, daarom komt ook zijn naam in het boek voor. Ik bewonder hem onder andere vanwege de structuur van zijn boeken. Drie verhalen, om en om verteld, uiteindelijk komen ze samen. De tempowisselingen die hij aanbrengt, het schrijfplezier dat ervan afspat… Ik lees zijn boeken met grote bewondering en hoop dat ik ook een heel klein beetje van dat schrijftalent heb.
Peaches, Nitzer Ebb, Bill Nelson, Nick Nicely, Bram en Freek; ook hun werk bewonder ik.
Het FAIL Team is vernoemd naar een team dat echt bestaan heeft en dat een net zo belachelijke naam had.
Het Louis Hartlooper Complex is een van de plekken waar ik het boek geschreven heb.
Het complex waar Ruth woont heet Laputa. Dat is de naam van een eiland uit het boek Gulliver’s Travels van Jonathan Swift.
Het wrong planet syndrome uit de film “The Man Who Fell to Earth”, het voor zoete koek slikken van bullshit uit “Being There”, jeugdherinneringen als in “Vallen is als vliegen”, dat zit allemaal in het boek.
De plot van de film Slumdog Millionaire lijkt op mijn plot, hoe raar dat in eerste instantie misschien ook klinkt. De film vertelt het verhaal van iemand die heel hard moet werken in de ene baan na de andere. Overal doet de hoofdpersoon weer nieuwe kennis en ervaring op. Dat blijkt uiteindelijk waardevol te zijn; al het gesappel wordt beloond.
Gerrit Krol is Gerrit Gulf geworden. Want een krul is een golf, niewaar? Volkomen logisch. Krols boek “60.000 uur” was mijn grootste inspiratie. Het creatieve gepuzzel van een programmeur, het kantoorleven, het gegoochel met uurtjes schrijven, het was voor mij als IT-er allemaal erg herkenbaar.
Na dit kijkje onder de motorkap publiceer ik binnenkort ook nog een playlist bij mijn boek Sappelen.
Stay tuned!