Een tijdje geleden alweer, in januari, mocht ik van Raymond Obdam zijn workshop Systemisch Werken bijwonen bij Seats2Meet Utrecht CS, inmiddels omgedoopt tot Wonders of Work.

Als je systemisch werken intikt in Wikipedia, dan kom je uit op een pagina over familieopstellingen. De twee termen worden door elkaar gebruikt.
Bij familieopstellingen worden onzichtbare relaties tussen mensen zichtbaar gemaakt in de ruimte. Degene die een hulpvraag heeft, zet andere mensen uit de groep op een bepaalde plek neer. Ze vertegenwoordigen mensen (of dingen) die voor de vraagsteller van belang zijn. De vraagsteller bepaalt de onderlinge afstand, houding en richting waarin deze representanten worden opgesteld.
Iedereen kan representeren. De representanten ervaren door de ruimtelijke opstelling bepaalde emoties. Er ontstaat een gesprek over de groepsdynamiek en de patronen die spelen. Als de representanten er uit willen stappen omdat dat voor hen beter voelt, kunnen ze dat ook doen.
Dit filmpje geeft nog wat meer informatie over familieopstellingen.

Door de onverwacht grote belangstelling voor zijn sessie moest Raymond even schakelen, maar hij wilde graag dat iedereen die dat wilde erbij kon zijn. Daarom paste hij de vorm van zijn workshop iets aan.

Er waren drie deelnemers die een vraag hadden ingebracht. Twee mensen werden als vanzelf steeds opnieuw gekozen als representant. En dan waren er nog toeschouwers zoals ik.

Ik vond het erg indrukwekkend wat er allemaal gebeurde in zo’n korte tijd, met mensen die elkaar bij de workshop vaak voor het eerst spraken. De representanten doorvoelden veel, wat zelfs tot uiting kwam in trillende handen. Het voelde allemaal heel veilig. Alle deelnemers gingen zorgvuldig met elkaar om. De vraagstellers konden ook verder met de antwoorden die ze kregen.
Na afloop van de sessie waren alle aanwezigen het erover eens dat er iets heel bijzonders was gebeurd.